Bedelli Askerlik Türküsü

Türkiye’de genç erkeklerin en önemli gündem konularından biri askerliktir. Okul biter, iş arayışına giren gençlerimiz bu duvar gibi soruya hemen toslar: “askerliğini yaptın mı?” Askerliğini yapmayanın istediği gibi iş bulması zordur. Diyelim iş buldu, bu sefer istediği veya hak ettiği ücreti alması zordur. Zira askere gideceği zaman tazminatlarını ödemek durumunda kalacak olan işveren, minimum hasarla bu süreci atlatmak ister ve maaşı düşük tutar. Evlenmek istese kız vermezler, önce askerliği yapıp gelmesini isterler… Sorulduğunda “telsizleri kapatıp operasyona giden özel ekip”te yer almak istediğini söyleyen pek çok gencin, ilk fırsatta yüksek lisans programlarının “tezsizlerini kapattığı”, yüksek lisansın ardından özel sektörde çalışsa bile aniden depreşen(!) bir akademik çalışma saikasıyla doktora programlarına devam ettiği görülebilir.

Seçim Vaatlerinde Bedelli

Seçim zamanlarında en kullanışlı konulardan biri bedelli askerliktir. Çıkması için yol gözleyenlere umut verebilirsiniz. “Bedelli askerlik beklentisi içinde olan milyonlarca insan var. Bir şekilde eritmemiz lazım. Millet istiyorsa değerlendiririz. Bize oy verin hele, seçimden hemen sonra bakarız” deyip milletin aklına bir kere düşürdünüz mü, tamamdır. Akabinde, “…ama yine de belli olmaz, neticede ülkemizin durumu da malum…” gibi belirsizlik ifade eden cümlelerle de,  hem karşı taraftan gelecek tepkileri dindirirsiniz hem de ümitleri canlı tutarsınız.

Hamaset yaşatmak isterseniz, şiddetle karşı çıkarsınız. “Parası olan yan gelip yatsın, fakirler de askerliğini yapıp gerekirse ölsün diye bir yaklaşım olamaz.” “Bedelli istemek öncelikle şehitlere saygısızlıktır” “Ülkemiz dört bir yandan düşmanla çevrili iken bedelli istemek hıyanettir” gibi cümlelerin ardından “Şimdilik gündemimizde yok” deyip, yine bir belirsizlik durumu oluşturabilir ve iki tarafın da beklentilerini karşılıyor olmaya devam edebilirsiniz.

“Hiç utanmam yoktur” derseniz ikisini birden yaparsınız, farklı yetkililer aynı anda farklı demeçler verirler. Günün durumuna göre yükselen değer hangisiyse en yetkili o duruma göre açıklama yapar. Nazi propaganda bakanı Joseph Goebbels yönetimindeymiş gibi kontrol edebildiğiniz bir basınınız varsa çelişkili açıklamalarınız ve onların zamanlamasının birbirine çok yakın olması hiç mesele olmayacaktır.

Haddizatında, THY’nin üst yönetimindeymiş ve uçuşlarda kendisine en iyi kabin ekipleri hizmet ediyormuş da kahvesini nasıl içtiğini ezbere bildikleri için sormadan tam kıvamında getiriyormuş gibi standartlarda yaşayan insanların genelde askerlik yapmadığı yönünde kamuoyunda yaygın bir görüş vardır. Resmi kanallardan uygulanacak bedelli askerlik vasıtasıyla her halükarda askerlik yapmayacak olan bu zevat bunun için devlete para ödemiş olacak. Yani bazılarının olacağını zannettiği adaletsizlik söz konusu olmayacaktır. 12 ay askerî vazife yapacak ve asgari ücretle çalışan bir genç düşünelim. İşinden ayrılıp fiili askerlik yapması durumunda 12 aylık maaşından vaz geçmiş olacak. Yani yaklaşık 19200 TL bir kaybı olacak. Bedelli askerlik yapıp çalışmaya devam etse, 10 aylık maaşı ile bedelli ücretini elde edecektir.

“Yine yakmış yar dekontun ucunu…”

Kısacası, bedelli askerlik mevzusu savunulsa da kendisine karşı çıkılsa da prim yapan ve bitmeyen bir türküdür. Türkü demişken, askerlik üzerine türküler yakılır da, bedelli türküsüz kalır mı? Yeni türküleri kim yakar bilemem, ben sadece var olan birkaç parçayı uyarlamaya çalışabilirim, buyrunuz:
“Yine yakmış yar dekontun ucunu
Bedelli için para çekmek zor diyor
Yükleyip bankanın bana suçunu
Hesabında TL var mı, sor diyor
Bedelli için para çekmek zor diyor”
***

“Ödedim ödedim, bedel ödedim
Kuş tüyü yastık altında canım, param beledim
Büyüttüm biriktirdim, asker eyledim
Gitti de gelmez oldu canım yirmi beş binim”
***
“Yollayasım geldi, askere sizi
Bedelli bedelli, oy bizimTL’ler
Nasıl unuturum, balyalarınızı
Bedelli bedelli, oy bizimTL’ler
Oturup ağlasan, bedelli derler”

Sayılı gün çabuk biter derler, sayılı para daha çabuk bitiyordur. Paraları vezneye verirken askeri teamülleri yerine getirmek için “Paraları yerinde say, uygunöde, marş!” komutunun verilmesi uygun olacaktır. Parayı peşin ödeyenler kısa dönem, taksitli ödeyenler de uzun dönem askerlik yaptım diyerek hatıratını anlatabilir…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/bedelli-askerlik-turkusu_468171

Şirket “Siyo”seti

Başka bir yerde benzeri bulunmayan bir “Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi” atmosferi içerisine girmiş bulunmaktayız. İlk göze çarpan farklardan biri, bakan olarak atananların belli bir kısmının meclisin ve bürokrasinin içinden değil, özel sektörde çalışan CEO’lardan seçilmiş olması. Devlet olarak büyük bir şirkete dönüşüyoruz demektir bu.

Bir şirket, kar etmek üzere kurulur ve stratejilerini ona göre belirler. Zarar eden bir birimi varsa orayı kapatır veya satabiliyorsa satar. Çalışanlara tanıdığı yan hakları veya ücretleri yeri geldiğinde kısabilir, işçi azaltmak yoluna gidebilir. Şirkette işi beğenmeyen olursa kendisine kapı gösterilebilir. Hükümet icraatlarını beğenmeyen vatandaşlara “siyo”silerimiz ne gösterecek acaba? Serbest piyasa rekabet şartları ile sosyal devlet olmanın gerekleri arasında nasıl bir denge kurulacağı merak konusu. Bir de, faal olarak piyasadan alınıp bakan yapılan kişilerin şirketlerinin kamu ihaleleri ile ilişkileri nasıl olacak? Alacakları en küçük ihalede bile akıllara şaibe şüphesi gelmeyecek mi? Hiçbir ihaleye katılmazlarsa bu sefer de onlara haksızlık olmayacak mı? Bu şirket “siyo”setinin neler getirip neler götüreceğini deneyerek öğreneceğiz gibi…

Millete hesap veren Cumhurbaşkanı

Yeni hükümet sisteminde Meclis’in bakanlar üzerindeki denetimi neredeyse kaldırıldı ve Cumhurbaşkanı’na verildi. İlaç fiyatı belirlemekten, memur atamalarına ne kadar yetki varsa bünyesinde toplanan Cumhurbaşkanlığı makamını kim denetleyecek? “Kimseye hesap vermeyen kral Cumhurbaşkanlığı’ndan, millete hesap veren, demokrat Cumhurbaşkanlığı’na geçildi” ifadesi gibi, somut bir delilden neş’et etmeyen ümitler anlamlı mıdır?

Bir şahsın, mahkemeye intikal etmiş bir fiilinin muhakemesi yıllarca sürebiliyor ve bazı durumlarda tam olarak hakkında hüküm vermeye yetecek kadar bilgi-belge elde edilemeyebiliyorken, kararları milyonlarca insanın hayatına dokunabilen-değiştirebilen, icraatlarının tesiri milyarlarca dolarları bulabilen hükümetin, görev süresi içerisinde verdiği sayısız kararın denetimi beş yılın sonunda halkın önüne konacak sandıkta verilecek “Evet” oyu ile mi denetlenmiş olacak? Ben şahsen, sandıkta önümüzdeki dönem için bizi yönetmesini istediğimiz kişi/partileri seçmemizin istendiğini sanıyordum.

Beş yıllık süredeki hükümetin bütün icraatını denetleyip onayladığını düşünen bir vatandaş, milyonlarca kişi için verilen işten atma-göreve atama kararları, verilen ihaleler, ödenen/tahsil edilen paralar, cezalandırılan/taltif edilen vatandaş/kurumlar gibi sayısız kararın her birini notlamış oluyor, he mi? Arada beğenmediği ve onaylamadığı bir husus varsa ne olacak? Hükümetin göreve başladığı gün, bir usulsüzlük tespit eden vatandaş, hesabı kesmek için beş yılın geçmesini mi bekleyecek? Tekrar seçilmeyi başaramayan bir hükümetin suçlu olduğu mu anlaşılacak?  Seçimi kaybedince hapse mi atmalıyız? Tek bir mühürle Cumhurbaşkanı’nın verdiği hesabın resmini çizebilir misin Abidin?

Aslında, görev sürelerinin sonunda hükümetlerin bütün icraatları ve kararları vatandaşların ibrasına sunulabilir. Dönemi boyunca yapılan bütün faaliyetler listelenir ve her bir faaliyetin yanında onaylama veya reddetme kutusu bulunur, bütün vatandaşlar bütün icraatları tek tek gözden geçirip kararını verir. Vatandaşın aklamadığı icraatlar mahkemeler tarafından incelenebilir. Evet, bu ibra sistemi yapılırsa, doğrudan halka hesap verildiğine inanabiliriz. Ciltlerce kitap çıkar ortaya; kim, ne kadarlık bir sürede okuyacak ve nasıl değerlendirecek derseniz, denetim işini bizi temsil etmek üzere vekalet verdiğimiz Meclis’e havale edersiniz, Meclis gerekli mekanizmaları kurup işleterek hepimizi bu dertten kurtarır.

Tren Kazasındaki Ana Sır

Seçimler bitmiş, fakat yeni sistemdeki hükümet henüz teşekkül etmemişken, Çorlu’da müessif bir tren kazası haberi aldık. Seçim bitmiş olduğu ve ortadan kaybolduğu için eski hükümetten hesap soramayacağız, e yeni hükümet de ortaya çıkmamıştı ki ona bir şey soralım…

Haydi bu kazada hesap sorulması gerekenleri tespit etmeye çalışalım. Bir kere, rayların paralel yapıda olması çok dikkat ve şüphe çekici. Tabii, bu meselede bütün suçu raylara atmak yanlış olur. Menfez üstünde gevşek duran toprak, onu hareket ettiren yağmur, yağmuru yağdıran bulut, bulutları o bölgeye taşıyan rüzgâr, o bulutların oluşmasında etkili olan ısı, ısı kaynağı olan güneş, insan kalabalıklarından meydana gelen ısı adaları(inanmayan meteorolojiden teyit etsin, ben onlardan duymuştum), buharlaşan su… Bunları asla görmezden gelemeyiz. Kısaca, kazanın sebebi “anasır-ı erbaa” olarak bilinen su, ateş, toprak ve hava! Kazadaki ana sır bu! Eski ve yeni hükümetler bu kıyağımı unutmasın, hesabı da bu sefer böyle kapatmış olalım…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/sirket-siyo-seti_467565

Zaman Zam Zamanı

Seçim vaktinin süslü, vaatli ve ikramlı kısımları bitti, hayatın gerçekleri ile yüzleşmeye başladık. Efendim, iktidar partisinin bu seçim döneminde en çok kullandığı slogan kalıbı “Vakit … vakti” şeklindeydi. Vakit kelimesinin eş anlamlısı nedir? Zaman. Zaman içinden, bulunulan an çıkarılırsa “zam” kalır. Aslında gelecek olan zamlara selam çakmışlar da, çok anlamamışız veya anlamak istememişiz.

Ufaktan ufaktan, her şeye zam gelmeye başladı. Kimi ürünlerde ÖTV büyümesi olarak kendini gösteren zamlar, öncelikle vatandaşın en az tepkisini çekecek ürünlerde beliriyor. Kahir ekseriyeti mevcut hükümetin güdümünde olan basında güncelleme, düzenleme, yapılandırma, ayarlama ve benzeri kelimelerle geçiştirilen ve kimi zaman müjde olarak duyurulan zamlar, pazardaki sebze meyve fiyatlarından başlayarak el yakıyor. Sayın vatandaşlar, lütfen algılarınızın ayarlarına dokunmayınız, o ayarlar matbuat vasıtasıyla merkezi olarak yapılmaktadır. Daha az ekmek israf edilecek diyen var, yüksek enflasyon haberini, ücret atış miktarını enflasyon değeri ile orantılı alacak kişilere muştulamak suretinde verenler var… George Orwell’in 1984 kitabındaki senaryolarla benzerlikleri biz söylemekten bıktık, onlar yapmaktan bıkmadı.

Enflasyon-Zam Sarmalı

Temmuz ayının ilk günlerinde enflasyon değerleri geldi. Günlük hayatımızın içinde hissedilenden düşük gelmiş olsa da ekonomik plan ve programlar içerisinde beklenen rakamın üzerinde çıktı. Ekonomi Bakanı Nihat Zeybekçi, son dönemde yapılan yüksek zamları enflasyonla ilişkilendirerek  “enflasyonun bu kadar çok çıkması bazı fiyatları da otomatik olarak kendi içinde sarmala dönüştürüyor” dedi. Enflasyon yükselince fiyatlar otomatik artıyormuş, bu işte kimsenin kabahati yok gibi geliyor bana, neden derseniz; Enflasyon neden yükseldi? Çünkü döviz kurları ve faizler yükseldi. Onlar neden yükseldi? Çünkü bizi kıskanan dış güçlerin oyunu bitmiyor. Gördüğünüz gibi ekonomi ve ülke yönetimimiz bu işin hiçbir yerinde yok, o yüzden lütfen kimse onlara laf etmesin.

Su-i Zam, Hüsn-i Zam

Vatandaşlar nasıl karşılıyor zamları? Bir kısmı, “millet olarak bu zamlara müstehakız, zamları yemeden onlara oy verenlerin aklı başına gelmeyecek, oh olsun, yağmur gibi gelsin zamlar” diyerek “su-i zam” ediyor, adeta şöyle bir şarkı söylüyor:

“Ektiklerini biçtin oh olsun
Az mı çektirdi bana
Kül oldum yana, yana
Sıra geliyor sana oh olsun”

Diğer kısmı da “gerekli olmasa bu kadar zam yapılmazdı, canımız feda olsun, sesimiz çıkarsa namerdiz” diyerek “hüsn-i zam” ediyor. Hüsn-i zamcıların şarkısı ise şöyle:

“Hiçbir şeyde gözüm yok, sen iktidar ol yeter
Kapkaranlık odama, ampül gibi doğ yeter
Enflasyon vururken zamma
Dalarken insanlar gama
Laf söyletmem ağama, usulca seçil yeter”

Ülke olarak ya hüzün ya da sevinçlerde mutabık kalıyorduk. Hüzün ve sevincin bir arada olduğu garip bir toplumsal mutabakat yaşıyoruz ve bu iyi bir şey mi, bilmiyorum.

Yeni Sistem ve Erken Seçimler
Parlamenter sistem içerisindeki Bakanlar Kurulu, son çıkardığı KHK ile Bakanlar Kurulu’nun icra ettiği bütün yetkileri Cumhurbaşkanı’na devretti. Ne diyelim, bu devir işlemi 16 Nisan referandumunda oylanmıştı, şimdi dövünmenin bir anlamı yok. İnşallah enflasyonu, faizleri ve işsizliği indirme yetkisi de verilmiştir. Yetki azlığından muzdarip olup iş yapamamaktan yakınan yöneticilerimizin maharetlerini bekliyoruz. Hadi, inşallah…
Cumhur İttifakı’nı oluşturan partilerden MHP tarafının isteğiyle başlayan süreçte erken genel seçimler yapıldı. Şimdi de BBP, yerel seçimlerin erkene alınması çağrısı yaptı. Dikkate alınır mı bilemem ama alınırsa partilerin ağırlığı nispetinde bir erken seçim çağrı hiyerarşisi oluştuğu söylenebilir. İttifak’ın en küçük ortağı Hüdapar’a da artık muhtarlık seçimleri için erken seçim çağrısı yaptırırlar mı bilmiyorum…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/zaman-zam-zamani_466907

Kazanmak İstemeyen Partilere Tavsiyeler

Seçimler bittikten sonra hummalı bir yorumlama faslı başlar: “Vay efendim, seçmen burada yaşadığı kenti bir çöle benzetmektedir”, “Vatandaş şu partiye ‘sen biraz daha dinlen’ demiştir” , “B partisi emanet oyları toplamıştır”, “Falanca siyasetçinin şu hatası olmasaydı, şimdi partisi mecliste olurdu”, “Filanca parti şunu vaat etse, tek başına iktidardı”

Genelde yorumcular “ne yapılsa daha başarılı olunurdu?” sorusuna cevap vermeye çalışır. Tabii, araba devrildikten sonra akıl vermek, cevap ortaya çıktıktan sonra onu “sorulamak” nispeten kolay. Biz de, bir seçimde başarısız olmak isteyenlerin yapması gereken şeylere odaklandık. Demokrasi ve hukukun işlediği normal bir ülkeyi baz alarak, kendini tamamen bitirmek isteyen bir siyasetçi/partilere tavsiyelerimiz şöyle:

1. Rakibiniz olması muhtemel ve geçmişte beraber çalıştığınız kişilerin bahçesine, imkânınız varsa helikopter indirin ve onlara “güle güle” manasında elinizi sallayın. Ziyaretiniz basına yansırsa, “dostça bir ziyaretti” deyip geçiştirin.
2. Mitinglerinize başka şehirlerden otobüslerle insan taşıyın, altında çalışan memurlara/çalışanlara mitinginize katılma baskısı yapabilecek tanıdıklarınız varsa onları harekete geçirin. Sokakta bir şeyler satıp iki kuruş kazanma peşinde olan insanları, Suriye, Afganistan, Pakistan vb ülkelerden gelen göçmenleri toplayıp ellerine bayraklar, flamalar verin. Mitinginizi görenler şunu demeli:

“Nedir şu falancanın mitingi, var mı ki dünyada eşi
En kesif kalabalıkların katlarını düşün; dördü beşi!
Eski Türkiye, Yeni Türkiye bütün akvam-ı beşer
Kaynıyor kum gibi, tufan gibi mahşer mahşer…
Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk;
Sâde bir hâdise var ortada: Sloganlar denk.
Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ…
Yeter ki, sonunda istediği skoru göstersin tabela!”

3. Çıktığınız televizyon programları mümkün mertebe sıkıcı olsun ve seyircileri, bir yerli dizi veya bir adada toplaşıp oynadıkları oyunların arasına her türlü fitne-fesat kaynatan insanların yarışması kadar ilgilendirmesin.
4. Katıldığınız programlarda sorular önceden belirlenmiş olsun ve cevapları da gözünüzün önünden film şeridi gibi aksın. Benzetme olarak değil, bildiğin, bir ekranda yazılar aksın işte. Aksaklık yaşanıp akmamaya başlarsa, aklınızda ne varsa onu anlatmaktan korkmayın. Susup beklerseniz, o da olumlu.
5. Gerçek vatandaşların gerçek soruları ve problemleri size iletildiğinde, onlara küçük teessüfler edin ve konuyla ilgisiz cevaplar verin. Hatta cevap veremeseniz bile olur, su için!
6. Seçim çalışmalarınız sırasında hangi zamanda ve nerede olduğunuzu karıştırın. İnsanlara yanlış hitap edin. Cam ekranda yazılı olsa bile kelimeleri yanlış telaffuz edin.
7. Cevabı evet/hayır olabilecek sorular sorun ancak sorularınızı dinlemeden ne olursa olsun “eveeeet” cevabını alabileceğinizi bilin ve tuzak soru sormaktan çekinmeyin. Yanlış cevap verirlerse hemen yüzlerine vurun. Seyircileri ayağa kaldırın, oturtun, şaşırtın.
8. Gittiğiniz yerlerdeki önemli eserleri kim yapmış olursa olsun sahiplenin. “Biz yaptık, biz!” deyin. Merak etmeyin, saatlerce öncesinden miting alanında toplanıp yeterli kalabalık oluşuncaya kadar ayakta dikilen ve güneşin altında bekleyen herkes bunun farkına varmamış gibi davranacak ve alkışları eksik etmeyecektir.
9. Ülkenin içinde bulunduğu ekonomik durum hakkında vatandaşa bilgi vermenize gerek yoktur. İleriye dönük, katma değeri yüksek, üretim ve istihdama artırmaya dönük projeler üzerine çalışıp kendinizi heder etmeyin.
10. Kendinizle çelişmekten korkmayın, idam cezası yanlısı gibi görünürken af sinyalleri de verin.
11. Rakiplerinizin vaatlerini iyi takip edin ve anında itibarsızlaştırın, misal; “OHAL’i kaldıracağız” mı dediler, hemen bunu isteyenlerin teröre destek verdiğini söyleyin. Memur maaşlarına zam, ikramiye gibi şeyler mi vaat ettiler, hemen kaynağını sorun, “olsa biz yapmaz mıydık” deyin. Bedelli sözü veren olursa vatan görevinden ancak hainlerin kaçtığından bahsedin. “Parası olan askerlik yapmayacak, olmayan da şehit olacak, olmaz öyle şey” deyin. Göçmenleri memleketlerine göndereceklerini söyleyenleri ırkçılıkla suçlayın ve ensar-muhacir anlayışından nasibi olmadığını haykırın.
12. Baktınız ki rakiplerinizin vaatlerinin toplumda karşılığı var ve prim yapıyor. Aynı şeyleri hemen siz de söyleyin:

“OHAL’i kaldırmak bizim de istediğimiz şey! İstesek hemen kaldırırız, nedir yani?”
“Memur maaşları çerez parası bizim için”
“Askerlik yapmayı bekleyen 6 milyon insan birikti, hepsine askerlik yaptırmaya kalksak 65 yıl geçer. İsteyen de çok madem, bedelli hazırlıkları başlayacak”
“Göçmenlerin ülkesini güvenli hale getirip onları ülkesine göndermek önceliğimizdir”
…ve kimsenin bunu fark etmeyeceğini umun.

13. Aynı anda kaç tv kanalında yüzünüz görünebilirse kâr, yüzüm eskir mi, insanlar beni görünce bıkkınlık göstermeye başlar mı diye düşünmeyin, şehirlerin caddelerini, sokaklarını, AVM panolarını, şehirlerarası yolların kenarlarını, kısaca her yeri boydan boya resimlerinizle kaplatın. Araba ile geçenler kafalarını nereye çevirirse çevirsin, resimlerinizle akan bir görüntü ile karşılaşsın.
14. Unutmayın, bütün başarıların bizzat sahibi sizsiniz. Aksayan durumlardan müesseseniz değil, iç-dış mihraklar sorumludur.
15. Kutuplaştırın, ötekileştirin, gerin, gerginlikten medet umun, bulanık suda balık avlayın. Unutmayın, ne kadar hain, alçak, terörist, işbirlikçi, münafık varsa size karşıdır, size karşı olan herkes de bunlara zımnen yardım ediyordur. O zaman size karşı olan herkesi aynı kefeye koyup rahtlıkla düşman üretebilirsiniz. İhtiyacınız olan düşman kotasını dolduramadığınızı düşünüyorsanız kendi seçmeninize de sataşabilirsiniz. Dozu fazla aşmadan “münafık” demek yeterli olabilir.

Bu 15 maddenin hepsini uygulayanlara “hey 15’li 15’li, seçim yolları taşlı” türküsü gönderilir ve başarısız parti kategorisinde başarılı oldukları söylenebilir, ancak bunları yapıp da iktidar olursa bir yerlerde çok büyük yanlışlıklar olması muhtemeldir…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/kazanmak-istemeyen-partilere-tavsiyeler_466242

Video İmam Uygulaması

Seçim zamanları ilginç tartışmalar hep olur, rakipleri kızdıracak, zora sokacak konular gündeme getirilir. Geçen hafta bu şekilde gündeme gelen konulardan biri siyasilerin camide namaz kılarken resimlerinin olup olmadığı idi. “Namaz gibi sübjektif olan ve öyle kalması gereken bir ibadetin objektiflere yansıtılması ne kadar doğru, ne kadar objektif değerlendirilebilir?” dediniz galiba… Ben öyle demiştim çünkü.

Video Hakem Uygulaması 

Konuyu biraz şöyle düşünelim; bu seneki dünya kupası maçlarında video hakem uygulamasına geçildi. Bu uygulama ile tartışmalı olan pozisyonlarda hakemler görüntülere bakarak daha doğru kararlar vermeye başladı. Ceza alanı içerisinde yere düşen bir rakip oyuncu oldu mu gözler hakeme dönüyor hemen. Hakem karar vermeden önce veya yanlış karar vermesi durumunda kulağına üflüyorlar. Bir güzel dinleyen hakem, “böyle konuşarak olmaz en iyisi gidip gözlerimle göreyim” diyerek kenarda duran ekrana bakıp kararını veriyor veya verdiyse değiştirebiliyor.

VİM’ler Ne İşe Yarayacak?

Fani bir dünya ve kupası için böyle teknolojiler kullanılabiliyorsa, ahiret kupasını kazandırabilecek cami ve namazları bu imkanlardan neden mahrum edelim? Camilerimizde de pekâlâ video imam (kısaca VİM) uygulaması kullanılabilir. Ne işe yarayacak bu uygulama? Dikkatinizi çekmiştir, camide cemaatle namaz kılarken kendi rahatından taviz vermeden sağındaki solundaki insanları sıkıştıranlar olur. Secdeye kimin ilk gideceği konusunda yarış yapılır bunlarla. Böyle biri secdeye ilk giderse kollarını neredeyse gövdesi ile 90 derece açı yapacak şekilde açıp etrafına secde imkanı tanımazlar. Ha, secde yarışını kaybeden yanındaki, kıyama kalkarken dirseğini hafiften dışarı doğru sarkıtır ki, yanındaki adam kalktığında omzunu çarpsın veya alanının daralması suretiyle cezasını çeksin. Bazen de bulunduğu saftan bir ayak geride namaza duran insanlar olabiliyor. Arkasındaki safta namaza duranlara Allah sabır versin. Eskiden kırk halılı camiler vardı saffı düzgün tutmak nispeten daha zordu. Şimdi tek parça ve üzerinde saf çizgileri çizili olan halılar var, mübarek neden dikkat etmeden duruyorsun namaza? Peki, cami girişinde ayakkabılığın hemen önünde sünnet namazlarını uzun uzun kılan arkadaşlara ne demeli? İşte bunlar ve benzeri hususların tespit edilmesi için video imam sistemi kullanılabilir. Cemaatten insanların birbirini uyarması hoş olmaz, kamera sistemiyle uyarılması gereken kişileri tespit eden imam, usulünce uyarabilir.

Siyasilerin namazlarını takip etse video imam neler yakalayabilir? Sadece seçim zamanında camilere uğrayanları tespit etmeye yarayabilir. Bir namaz vakti içerisinde her gittiği camide farz namazlarını kılan siyasileri yakalayabilir. Gideceği yere geciken siyasiler için ertelenen ezanları kaydedebilir. Camide protokol uygulaması yapan siyasetçi yardakçılarını yakalayabilir.

Patates ve Soğan

Fakirinden zenginine herkesin mutfağından eksik etmediği patates ve soğan fiyatları rekor kırdı, haliyle ülke gündemine oturdu. Bir kilosu bir doları geçince pazar filesi nasıl nasıl dolar diye kara kara düşünmeye başladık. Sebebi hakkında çok farklı şeyler konuşuluyor tabi. En yaygın kanaat dış güçlerin fiyatlarla oynayarak ülke ekonomisini felç etmek istemesi. Havuz kanallarından birinde yayınlanan bir tartışma programında Ankara ve çevresine aşırı yağan yağmurda “dış güçler”in parmağının olduğu konuşuldu. Patates ve soğan en çok nerede yetişir diye baktığımızda Niğde, Nevşehir gibi Ankara dolaylarını görüyoruz. “Büyük resim” üstatlarının teorisiyle uyumlu değil mi? Yağmurların etkisiyle tarlada çürüyen mahsüller ve ürün arzındaki azalışa bağlı fiyat artışı… Dış güçlerin en çok müstafi belediye başkanı Melih Gökçek’i hedef aldığını biliyoruz. Muhtemelen onun istifa ettiğini bilmiyorlardır, yoksa bu kadar uğraşmazlardı. Hükümetin konu ile ilgili çözümü ithalatın önünü açarak fiyatları indirmeye çalışmak. Hükümet başka işlerinde olduğu gibi hemen bir patates ve soğan ihalesi açacaktır muhtemelen. Kazanan firmaya hazinenin kefil olduğu ve soyulma garantili soğanların vatandaşın önüne konulmasından korkuyorum.
Yerli üreticimizi zora sokan ithal ithal soğanları ülkeye sokanlara ve vatandaşların cebini soyan soğanlara fırsat vermeyelim, büyük oyunu bozalım…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/video-imam-uygulamasi_465550

Tayy-ı Mekan ve Tayy-ı Zaman

Harikalar asrındayız… Geçmişte “olmaz, yapılamaz” denilen pek çok şeyin bugün artık rahatlıkla yapılabildiğini görüyoruz. Örnek mi istersiniz, “2019 yılında normal zamanında yapılıncaya kadar kesinlikle erken seçim olmayacak” denildiği zamanlarda, hiçbir bakanın ve milletvekilinin de haberi yokken 24 saat içerisinde erken seçim kararı alındı.

Seçim kampanyaları süresince de pek çok harikalarla müşerref olduk. Gerçi bunların bir kısmı, seçim kararının alem-i şehadette bize görünmesinden önce oldu ama seçime müteallik oldukları için aynı kategoride sayılabilirler. AKP Genel Başkanı ve dahi Cumhur’un Reisi, miting için gittiği yerlerde, Ahmet Hamdi Tanpınar gibi zamanın ne büsbütün içinde ne de büsbütün dışında, yekpâre, geniş bir anın parçalanmaz AKışında olduğunu gösterdi. 1987’de açılan İzmir Adnan Menderes Havaalanı’nı kendilerinin açtığını, 1992 yılında açılmış olan Isparta Süleyman Demirel Üniversitesi’ni kendilerinin kurduğunu söyledi. Söylemesi çok zor olan Zongoogledak, Zognunla(niye böyle oldu anlamadım, tamam söylemesi gerçekten çok zor da, yazması neden bu kadar zorladı bilmiyorum) Karaelmas Üniversitesi kuruluşunu da kendilerinin yaptığını söylemişti. Muhtelif zamanlarda, muhtelif yerlerde bunlara benzer şekilde bazı tesisleri kendisinin kurduğuna dair açıklamalar yaptı ve insanlar bunları anlamakta zorlandı. Bingöl’de toplanan insanlara hitaben “Diyarbakır, neden ses vermiyorsun” diye seslendi. Denizli mitinginde seslenme biçimi doğruydu, ancak cevabın Ödemiş’ten gelmesi şaşırttı. Tek parti döneminde doğduğunu ve okula da bu dönemde gittiğini söyledi hâlbuki doğduğu tarih olan 1954’te Demokrat Parti iktidardaydı. 1983 doğumlu kızının 12 Eylül 1980 öncesinde yazdığı mektupların sırrı hala çözülebilmiş değil.

AKP: Asıl Kuantum Partisi

Bütün bunlar, ancak tayy-ı zaman ve tayy-ı mekân gibi kavramlar ile açıklanabilir. Klasik Newton fiziği ile izah edilemeyen bu harika durumlar, muhtemelen madde-enerji dönüşümleri, ışınlanmalar, uzay-zaman bükülmeleri ve karadelikler gibi kuantum fiziği alanına giren konularla ilgilidir. Seçim yarışına dahil olan fizikçi adayın ne bir uzay-zaman büktüğünü, ne ışınlandığını, ne aynı anda holografik görünümlerde farklı yerlerde tezahür ettiğini gördük! Bu manada,  AKP: “Asıl Kuantum Partisi” olduğunu ispat etmiştir. İşte AKP’nin yararlandığı temel fizik ve kuantum teorileri/yapıları:

Sicim teorisi: AKP kitlesini oluşturan en temel seçmen grubunun bir nokta değil, sicim denilen (tel gibi) saflardan meydana geldiğini öne sürer. Seçim dönemlerinde bu sicimler çok işe yarar. Safları sıklaştırdın mı tamamdır. Burada aslolan, “seçi-mikro” seviyede gerçekleşen titreşimlerdir. Dinamizm, bu teorinin temelidir.

İzafiyet Teorisi: Klasik fiziğin her yerde geçerli olduğu fikrine vurulan darbeyi “Eniştayn” haber vermiştir. En temel formülü enerji ile ilgilidir: E=mc². AKP’nin enerjisi de “emce beraber, kanca beraber” düşüncesi ile artmıştır.

REİSenberg’in Belirsizlik İlkesi: Reis’in dönüş hızı bilinirken konumu, konumu bilinirken ümmetin dönüş hızının bilinemeyeceğini anlatan ilkedir. Dönüş hızlarına ayak uyduramayan seçmenin, herhangi bir sorgulama yapmasına fırsat tanımayacak şekilde karşısına bu belirsizlik çıkarılır ve tarafını seçmesi istenir. Kararsız seçmen adeta elektronlarını teslim ederek kararlı bileşikler içerisinde yer alır. Partinin kendi seçmenleri veya diğer partilerle ironik bağlar kurduğu görülmemiştir. Geçmişte bir “Apolar kovalent bağ” kurma teşebbüsü, masanın devrilmesiyle sonuçsuz kalmıştır.

Pauli’nin Dışarılama İlkesi: Kendilerinden olmayan, “oybitallerdeki” spinleri zıt yöndeki herkesi terörist, hain, münafık olarak tanımlayıp dışlarlar. Gerektiğinde 155’i ararlar, hâînleri tutuklatırlar.

Atomaltı Partiküller: Parti küllere ve kül rengi olan betona ayrı bir önem vermiştir. “Kül feye’kül” kanununun kendisine verdiği imar izni ile her yeri tek emirle kül rengi betona dönüştürür. “Kül feye’kül” işleri o kadar çoğaldı ki meşhur “yiyor ama çalışıyor” cümlesini netice verdi.

Fizik ve ötesi kanunları siyasi çıkarları doğrultusunda kullanabilmek için fizik hocası veya profesörü olmak gerekmiyormuş demek ki…

Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/tayy-i-mekan-ve-tayy-i-zaman_464897

Biz Tek, Sen Hepiniz!

Çocukluğunda sokakta oyun oynama şansı bulmuş olan insanlar hemen hatırlayacaklardır: bir takım oyunu oynanacağı zaman, takımlar arasında güçler dengesi oluşturmak önemlidir. Yaşça veya beden itibarıyla daha büyük olanların, bir özgüven patlaması ile “ben tek, siz hepiniz!” dediği zamanlar olurdu.
Ülkemizde mevcut iktidar da, iç-dış her türlü düşmanlara(!) karşı tek başına mücadele edebileceğini iddia edip “ben tek, siz hepiniz” diyerek puan toplamaya çalıştı. Askeri vesayetin, bürokrasinin, basının, sivil toplum kuruluşlarının ve bilcümle yedi düvelin tekmili karşısında durduğunu söyleyip mağduriyet üretiyordu.

iktidar Taş Yemedi, Yarımşardan Beş Yedi!

Derler ki, vaktiyle kocasını kaybetmiş, 10 çocuk annesi fakir bir kadın varmış. Günün birinde on tane yumurta bulmuş, haşlayıp kahvaltıda çocukların önüne koymuş. Her bir çocuk bir yumurta alınca anneye yiyecek bir şey kalmamış. Ne yiyeceğini soran çocuklara “ananız taş yesin” demiş. Onun bu durumuna üzülen çocuklardan biri yumurtasının yarısını annesine vermiş. Onu diğer çocuklar da takip edince, yarımşar on yumurtadan, toplam beş yumurta yemiş kadın! “Ananız taş yesin, yarımşardan beş yesin” sözü böylece deyim olarak gelmiş. Türlü mağduriyetleri bahane eden AKP, dini cemaatlerden, AB destekçisi gruplardan, liberallerden, “yetmez ama evet” bloğundan ve pek çok kişi ve gruptan destek aldı.

“Güç Bozar, Mutlak Güç Mutlaka Bozar!”

Seçimlere az bir zaman kalan bugünlerde, iktidar partisi devletin resmi televizyonunu parsellemiş durumda. “Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın ardından, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile devam edelim” cümlesi TRT Haber kanalında sunucu tarafından sarf edilmiş. Özel televizyon ve gazetelerin kahir ekseriyeti hükümet kanalı gibi aynı manşetle ve ortak yayınlarla çıkıyor. Doğu ve Güney Doğu’da Vali, Kolordu ve İl Jandarma komutanları ile Emniyet müdürü AKP için oy istiyor. Bazı camilerde mitinglere katılım için çağrı yapılıyor. Muhalefet partilerinin afişleri kesiliyor, seçim standlarına saldırılıyor, yaralanan insanları taşıyacak ambulansa yol vermek için talimat gelmesi bekleniyor. Allah var, miting alanlarına giden yolların güvenliği çöp kamyonları ile sağlanıyor! Farklı dünya görüşleri de olsa, ortak dertlerden muzdarip olan ve evrensel değerleri savunma noktasında birleşen muhalefet adeta “biz tek, sen hepiniz!” diyor.

Bütün Diplomalara Hükmeden Tek Diploma

Hükümet propagandası yapması ile meşhur bir kanalda, varlığı tartışma konusu olan meşhur diploma ile ilgili enteresan bir iddia ortaya atıldı. Efendim, dendi ki, o diploma Cumhurbaşkanı’nın düşmanı olan bir grup tarafından yok edilmiş olabilirmiş. Çok makul gelmedi bana, neden derseniz tek bir kişi veya grubun yapabileceği iş değil. Bütün diplomalara hükmeden tek diplomayı ortadan kaldırmak için “Yüzüklerin Efendisi” adlı, filmi de çekilen meşhur kitap setindeki gibi bütün muhaliflerin “diploma kardeşliği” adı altında bir konsorsiyum oluşturmuş olması daha muhtemel. Şöyle düşünün; Öfkesini Savuran, Mormora diyarında dövdürdüğü diplomayı kaybetmiş, ona bağlı çalışan AK Karuman önderliğinde yetiştirilen kindar nesil ve “Hüloğrk” ordusu hummalı bir biçimde diplomayı aramaktadır. Bir şekilde diplomayı ele geçirmiş olan “beş benzemezler” ittifakı, diplomayı üretildiği üniversitenin öğrenci işlerine götürüp orada yok etmeyi başarır ve Kartal minibüsüne atlayıp oradan uzaklaşır. Çok mu fantastik geldi, neticede öyle iddiaya böyle senaryo!
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/biz-tek-sen-hepiniz_464262

Davullar Kimin İçin Çalıyor?

Sual: Ramazan vaktinde müslümanları sahura kaldırmak için sokaklarda davul çalınmasına karşı olanlar var. Davul çalma yolu kapandı mı?

Cevap: Davul çalma kapısı kapanmamıştır fakat şu zamanda oraya girmeye altı mani vardır:

1. Mani: Nasıl ki kışta, fırtınaların şiddetli olduğu bir vakitte, dar delikler dahi seddedilir(kapatılır). Yeni kapıları açmak, hiçbir cihetle kâr-ı akıl değil. Artan nüfus, çoğalan araçların ve şehirlerin gürültüleri yeteri kadar çok çıkıyorken, davulla yeni bir ses eklemek ne kadar mantıklı?

2. Mani: Davul çalmak, sünnet olan sahur kısmının tamamlayıcı bir unsuru olabilir, oruç ibadetinin zaruriyyat kısmından değildir. Zaruriyyat kısmını terk edenlerin çok olduğu bu zamanda, davulun aksülamel yapması yapması muhtemeldir. Dini bir vecibe değildir, kültürel bir uygulamadır.

3. Mani: Nasıl ki çarşıda, mevsimlere göre birer meta mergub oluyor. Vakit be-vakit birer mal revaç buluyor. Değişen teknolojilere göre yeni ürün ve teknikler ön plana çıkıyor. Bu zamanda kişilerin kendi kalkmak istedikleri saate ayarlayabildikleri, Davul’un vazifesini görecek daha teknolojik ve insan dostu cihazlar/uygulamalar bir hayli gelişmiş durumda. Hele ki robotik ve nesnelerin interneti konularının ileri uygulamaları ile entegre sistemler geliştirilse, neler yapılabilir, neler… Mesela, metabolizmanızı inceleyerek uyku durumunuzu ve açlık hissinizi ölçen yatak, en uygun saatte mutfağa haber verip, vücudunuzun ihtiyacı olan besinleri uygun miktarda kullanarak sahur yemeği hazırlanmasını sağlayabilir. Size sadece kalkıp yemek düşer.

4. Mani: Mani yoktur! Davul çalmanın muktezalarından biri, günün ve zamanın ruhuna uygun maniler eşliğinde davul çalmaktır. Bugün mani söyleyerek davul çalanı ben hiç görmedim.

5. Mani: Davul, yatay mimarideki evlerin olduğu bölgelerde daha etkili olabilir. Yüksek katlı apartmanların olduğu şehirlerde davulun sesini en üst katlara duyurmak zor. Daha yüksek sesle çalınmayı gerektirir. Bu sefer de alt kattakiler fazla rahatsız olur. Bir zamanlar izolasyon malzemesi reklamında olduğu gibi, kapıcı kaloriferleri normal yaktığında alt kattakiler ısınırken üst kattakiler üşüyordu. Kapıcıyı çağırıp daha fazla yakmasını istiyorlardı. Daha fazla yanınca da alt kattakiler sıcaktan pişiyordu. Klasik bir şekilde çalınan davul çok arzî kalır. Yere yakın çalınan davuldan korkacaksın. Drone davul kullanmak çözüm olabilir bunun için ama şimdi davulcuların gözünü de açmayalım, aman ha, sakın söylemeyin davulculara!

6. Mani: Herkes Davuloğlu değil ki stratejik uzaklıktan davul çalsın! Malumdur ki, davulun sesi uzaktan hoş gelir. Davul sesinin hoş geleceği uzaklığa “stratejik uzaklık” denir. Stratejik uzaklıktan çalan davulların sesi, sahura kalkmış insanlara Şam’da sabah namazı kılma isteği bile uyandırabilir. Pelikan kuşlarının gürültüsü ile Davuloğlu’nun sesi öyle kısıldı ki, bu stratejik uzaklık meselesi sahipsiz kaldı. Davul birinin boynunda, tokmağı başkasının elinde olunca “AKordu” bozulmuş bir enstrüman gibi çalınmaya ve kulak tırmalamaya başladı. Kimse kulak zarlarımızı test etmeye kalkmasın!

Yeni Şafak yazarı Fatma Barbarosoğlu da, bir sahur vaktinde yazdığı belli olan tweette şunu dedi: “Davulcu geçiyor. Sokakları yıka yıka geçiyor… Davulun sesi cümle canlıları, melekleri bile incitecek kadar hoyrat bir ses, gecenin bu vaktinde. Davul sesi şehrin ruhuna uygun değil. Bu ilkelliğe bir son verelim artık.”
Eski zamanlarda ihtiyaçtan doğan ancak artık anlamı ve gereği kalmamış olan bu davul işine son verilmesi taraftarıyım. İftar saatlerinde evde olunduğunu bildiği için kapıları çalan ve bahşiş toplayan kişilere kimse para vermese, bu müessese kendi kendini söndürüp zamanla yok olacaktır. “Çalıyor ama çalışıyor” düşüncesi artık hiçbir alanda işlemesin ve kimse çalmasın…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/davullar-kimin-icin-caliyor_463602

Yok Böyle Bir Şey!

Hükümetimiz problemleri çözmek için harikulade bir yol buldu. Bir konuda rahatızlık veren bir husus varsa o konuyu reddediyor, üstünü kapatıyor, yok hükmünde sayıyor veya hiç tanımıyor. Anayasa Mahkemesi işine gelmeyen bir karar mı aldı? Yapıştırıveriyor cevabı: “Tanımıyoruz, saygı da duymuyoruz!” Birleşmiş Milletler, NATO, Avrupa Birliği, AİHM ve benzeri bir kurum Türkiye’yi eleştiren bir şey mi yayınladı? Tepkiler hazır:“Yok hükmündedir, bizi bağlamaz” Doların ateşi mi çıktı, hemen hükmü veriyor: “Dolar aslında o kadar yüksek değil” Dolar biraz daha yükseliyor: “Gerçek dolar kuru bu değil”, dolar rekorlara doymamaya başlıyor: “Bu dolar kurunu kabul etmiyorum!”

Et Fiyatlarını İndirme Bakanı Fakıbaba, bir kilo etin 70 TL’ye alındığını söyleyenlere “bizim hanım 29 liraya alıyor, sen 70 liraya alıyorsan senin problemin” diyor. Tavuk üreticileri ile yaşanan bir problemden dolayı üretimin %80 dolayında azaldığı, yirmi gün yetecek kadar tavuk kaldığı ve yakın zamanda tavuk fiyatlarının ikiye katlanacağını söylüyorlar. Sayın Bakan aynı mantıkla hareket edip “bizim hanım hep 29 günlük tavuk olduğunu söylüyor, 20 günlük kalmış gibi hissediyorsanız sizin probleminiz” diyebilir. Yakında tavuk ithalatına da başlayabiliriz anlayacağınız. O zaman, et ithalatı için sıradaki parça vatandaştan geliyor: “Karkası gelmez etlerinin, bıktık illallah! Biri biterken öbürü de başlar, vermesin Allah…”

Yok Edilecek Bakanlıklar

Haberlere aksettiği kadarıyla mevcut iktidar, 24 Haziran sonrası hayata geçirmeyi planladığı hükümet sisteminde bazı bakanlıkları kaldırmayı ve onların görevlerini başka bakanlıklara devretmeyi düşünüyormuş. İşte o bakanlıkların listesi:

Ekonomi Bakanlığı: Ekonomi çok iyiydi, hep iyi, daha da iyi olacak. Ahit var sonuçta… Zaten iyi giden bir iş için ayrı bir bakanlığa gerek var mı?
Kültür ve Turizm Bakanlığı: Kültürel alanda iktidar olunamadığının itirafı gelmişti. Zayıf olunan konuda ayrı bir bakanlık da gereksiz olur, güçlenene kadar kapansın.
Avrupa Birliği Bakanlığı: Bu haçlı ittifakının bizi alacağı yok, oyalayıp duruyorlar. Durmadan insan hakları, demokrasi diyerek yeni kriterler çıkarıyorlar. Bakanlığı komple kaldıralım, boşuna masraf çıkarmasın, AB düşleri suya düşse de bakanlık suyla çalışmıyor sonuçta…
Gençlik ve Spor Bakanlığı: Dindarlığı meçhul fakat kindar bir gençlik yetişiyor kendi kendine. Gençler de sporun kendisiyle değil, bahisleriyle ilgileniyorlar. İyisi mi kendi hallerine bırakalım gençleri…
Gümrük ve Ticaret Bakanlığı: Buğdaydan samana, pirinçten nohuta, mısırdan kesilmiş ete kadar her şeyi ithal eder olduk. Gümrük işlemiydi, vergisiydi derken, mallar bize ulaşana kadar türlü türlü eziyet ve sıkıntı… Bakanlığı kaldırmak yetmez, bence komple gümrük müessesesini kaldıralım ki vatandaş rahat etsin, ucuz ucuz ihtiyaçlarını karşılayabilsin.
Kalkınma Bakanlığı: Devlet partisine dönüşmüş olan iktidarın ismindeki K harfinin kalkınma olduğunu biliyor muydunuz? Son dönem büyüme oranlarında rekorlar da kırıyoruz, alışkanlık yaptı. Büyüme tekerleği dönmeye başladı mı kendi kendine devam eder. Bakanlık falan karıştırmaya gerek yok.
Kısaca hükümet, iyi yapabildiğini düşündüğü şeyleri gözü kapalı da yapabileceğini düşünüyor. İyi yapamadığı şeylerle ne kadar uğraşırsa uğraşsın düzeltemeyecekse gözlerini kapatıp onları görmezden geldiğinde, problemin çözülmüş olabileceğine inanıyor.

Sakın Dışarıda Denemeyin!

Ben dahi bir parça tecrübe edeyim dedim, yumdum gözlerimi… Gerçekten de problemlerimin çoğunu görmemeye başladığımı fark ettim, fırsattan istifade “İstanbul’u dinledim gözlerim kapalı” ve fakat “Bu şehir o eski İstanbul mudur?” mısrasıyla kendime geldim. Dışarıda, hele metrobüs istasyonlarında kimse gözlerini kapamasın, tavsiye etmiyorum. Allah muhafaza, gözleri fazla kapalı tutarsanız düş görmeye başlayabilirsiniz. “Düş güçler” saldırır hemen, ona göre…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/yok-boyle-bir-sey_462970

Milletvekili Seçimleri

İktidar tarafı için her seçim erken sayılır ama 24 Haziran seçimleri biraz fazla mı erken oldu ne… Yedi gün, yirmidört saat genel başkanlarını öven, memleketin her açıdan ne kadar gelişmiş, insanların ne kadar mesut ve bahtiyar olduğunu ilan eden kişi ve kuruluşlar, milletvekilleri, bakanlar ve kısaca heyet-i mecmuasıyla bütün iktidar biraz hazırlıksız yakalanmış gibi görünüyor.

Evet, yakın zamanda bir seçim var fakat önceki seçimlerden alışageldiğimiz heyecan ve coşku sokaklara yansımış değil. Her tarafta bitiveren seçim çadırları ve büroları, cadde ve sokaklarda fink atan, yüksek sesle seçim şarkıları çalan parti araçları ve konvoylar, ozon tabakasına rakip bir şekilde bizi güneş ışıklarından korumak isteyen naylon bayrak ve flamalar, gözlerimizi kanatırcasına her köşebaşına asılan afiş ve pankartlar şimdilik nispeten az. Paralar suyunu çekti de ondan mı, Ramazan vakti bu çalışmalar herkesi yoracağından mı bilmiyoruz…

Adayların Cebi Yanar!

Belki de daha milletvekili listeleri kesinleşmediği içindir. Malum, kesinleşen listelerde isimleri yer alanlar, kendilerinin ve partilerinin tanıtımı için kesenin ağzını açarlar. Halen suyla çalışanları trafiğe çıkmadığı için benzin ve mazot kullananları ile idare ettiğimiz seçim arabalarını dolaştırmak, açılış ve mitinglerde coşkulu katılım sağlamak ve gövde gösterisi yapmak için mümkün olduğunca çok taraftarı taşımak, kumanyalarını temin etmek, gün boyu kendisi için çalışan kişilere cep harçlığı vermek gibi daha bir çok kalem var ve her biri ayrı masraf.

Listeler Nasıl Belirleniyor?

Sahi, biz milletvekilleri de seçiyoruz değil mi? Bir çok parti, milletvekili listelerini genel merkezden hazırlıyor. Genel merkez deyince az-çok istişareli bir şey geliyorsa aklınıza hemen unutun, lafın gelişi öyle söylüyoruz da genel başkanlar genelde seçiyor bu isimleri. İstisnaları da yok değil tabi… Biz seçimde partisine oy veriyoruz, tek tek oylamıyoruz ki adayları. Diyeceksiniz ki İstanbul 3. Bölge 35 milletvekili çıkarıyor. Seçimlere 10 parti katılsa, toplamda 350 aday yapar. Her bir adayı tek tek incelemek ve seçmek sandık başında yapılacak iş değil. O zaman da partiler, güçlü oldukları yerde ceket bile koysa seçtirebiliyor. Adam o memleketten değilmiş, hayatında oraya hiç uğramamış hiç önemli değil. İnsanlar onu tanımıyormuş, kıymeti yok… Öyle vekiller milletin vekili olabilir mi? Vatan menfaati uğruna kanun yapabilir mi? Anca, genel başkanlarının tercihi doğrultusunda el kaldırıp indirmeye yarar.

16 Nisan referandumuyla Meclis’in denetim yetkilerinin azaltılması yetmiyormuş ki, son zamanlarda sessiz sedasız bir şekilde geçirilen bir kanunla Anayasa Değişikliği uyum çalışmalarında kullanılmak üzere bakanlıklara KHK çıkarma yetkisi verildi. Kullanımı sınırlı diye buna uyulacak mı sanıyorsunuz, evlilik programlarından kış lastiklerine, işçilerin grev hakkına kadar envai çeşit konuda KHK çıkarılan OHAL uygulamalarına bakmak kafi.

Madem fonksiyonları iyice daraltıldı, milletvekili müessesesini de lağv edelim diyorum. 340 bin TL gibi komik(!) bir parayla bile olsa “dört silindir, turbo dizel motor, tam otomatik klima, renkli ekranlı türkçe dil seçenekli yol bilgisayarı, ön ve arka park sensorü, sürücü yorgunluğu tespit sistemi, işitsel ve görsel uyarı ikazı, deri döşeme, ısıtmalı ön ve arka koltuklar” gibi özelliklere sahip ve (Cumhurbaşkanına göre) lüks olmayan arabalara da para vermemiş oluruz. Bir arabanın maliyeti 20 milletvekili maaşına tekabül ediyor, nereden bakarsanız…
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/milletvekili-secimleri_462399

Vaatleri Ayarlama Enstitüsü

Seçim dönemlerinde iktidara talip olanlar, seçmenlerin ilgisini ve oylarını çekmek için birtakım vaatlerde bulunurlar. Bazısı ayakları yere basan, elle tutulur şeyler vaat ederken bazısı da ya hesap kitap yapmadığından ya da kazanamayacağını bildiğinden uçuk kaçık, ipe sapa gelmez şeyler yapmak için söz verirler. Tabi, bu vaatlerle seçmen beklentisi piyasasını yükseltirler ve böylece kazanan taraf olabildiğince yüksek elden başlamak zorunda kalır, maksat kızıştırmak olsun… Çoğu kez de akılda kalıcı, söylemesi kolay ve kısa sloganlar seçilir; mazot bir TL olacak, asgari ücret 2500 TL olacak, emekli maaşlarına bin lira zam, gençlere 500 lira harçlık verilecek, herkesin evi ve arabası olacak gibi…

Seçimden önce bol keseden dağıtılan sözler derli toplu bir biçimde kayıt altına alınmadığından, kazananın insafına kalıyor bunları gerçekleştirmek. Keşke, Ahmet Hamdi Tanpınar’ın Saatleri Ayarlama Enstitüsü adlı eserinde anlattığı gibi bir “Vaatleri Ayarlama Enstitüsü” olsaydı. Bir parti vaatte mi bulundu, hemen onu gerçekleştirmek için ne kadar süre gerektiği, ne kadar kaynak kullanılacağı, kimin ne zaman bu vaatte bulunduğu gibi tafsilatlı bir kayıt tutulsa fena mı olurdu? Kazananlara da vaat listesini hatırlatıp dönemi geldiğinde gerçekleştirilme oranlarını da takip edebilseydik… Şüpheli seçim paketlerini ihbar ettiğimizde, enstitü hemen olay mahalline bir fünyeli Abdullah gönderip patlatsaydı…

MANİFES”TURA”

Seçim manifestosunu ilk açıklayan iktidar partisi oldu. Hemen akabinde, vergi affından imar barışına, emeklilere ikramiyeden varlık barışına kadar pek çok konuda paketler birbirini kovaladı. Vaatleri Ayarlama Enstitüsü halen kurulmadığı için vatandaş olarak şüpheli gördüğümüz paketleri kime şikayet edeceğimizi bilmiyoruz. Konut sektörü için getirilen ve KDV + tapu harcı indirimi yanında kamu bankalarının para toplama maliyetinin altında oranlarda kredi kullandırılmasını ön gören paket ne kadarlık bir zarar doğuracak ve bu zarar nasıl karşılanacak?

İktidar, kendisine seçimi her türlü kazandıracağını beklediği “yazı”lı manifes”tura”sında vaadettiği daha çok demokrasi, özgürlük ve daha çok adalet gibi husuları şimdiye kadar neden tesis edemediğini açıklamıyor. Vaad ettiğine göre, bu alanlarda bir eksiklik bulunduğu kabul ediliyor yani. İşsizlik, enflasyon, faizler gibi ekonomik değerlerin düşürüleceğine dair “ahdim var” denilerek ahit veriliyor. Bu haliyle Uruguay’da çekildiği öne sürülen bir ses kaydında kendisinin de kandırıldığını ancak kimsenin korkmaması gerektiğini ve kimseyi mağdur etmeden herkesin parası geri vereceğini söyleyen çiftlikçi çocuk manifesTOSUN’a benziyor diyebiliriz.

Acizane, kendileri için Zafer Dilek’e ait Kürdilihicazkar makamındaki “Yaşadım mı, öldüm mü”  isimli şarkıyı bir seçim şarkısı olarak uyarladım, artık kullanırlar mı kullanmazlar mı kendilerinin bileceği iş:

“Hiçbir parti ile arkadaş dost olamadım
Beni candan sevecek müttefik bulamadım
Ah ile, aht ile geçti bu ömrüm
Kandım mı, kandırdım mı anlayamadım
Sandıklar doldu taştı da bağlayamadım
Nasıl seçti bu halk beni anlayamadım
Ah ile, aht ile geçti bu ömrüm
Kandım mı, kandırdım mı anlayamadım
Tövbe ettim aldanmaya, söz tutamadım
Dış mihraklar peşimde hep adım adım
Ah ile, aht ile geçti bu ömrüm
Kandım mı, kandırdım mı anlayamadım”
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/vaatleri-ayarlama-enstitusu_461753

Seçim ve Geçim

Normal süresine uyulsa 2019 yılında yapılacak olan Cumhurbaşkanı ve milletvekili seçimlerinin 24 Haziran 2018 tarihine çekilmesinin muhtemelen pek çok sebebi var. İlik nakli yapılmış cübbelerle işlenen hukuk cinayetleri, keyfi işletilen ve muhalif fikirli insanları sindirmek için kullanılan OHAL rejimi, içeride ve dışarıda günü birlik değişen politikalar ve dost/düşman tanımı, liyakat değil yakınlık ve sadakat gözetilerek doldurulmuş kadrolar, bir türlü dikiş tutturulamayan eğitim sistemi, tıkanma noktasına gelen sağlık sistemi gibi devlet işleyişini olumsuz etkileyen durumlar, bütün vatandaşları ilgilendirdiği halde herkesi aynı anda ve aynı şekilde rahatsız etmiyor olabilir. Kimi “bana dokunmayan OHAL bin yaşasın” diyebilir, parası olan özel okul ve hastaneleri kullanarak kaçabilir, memuriyetle ilgisi olmayanlar liyakat ihlallerini umursamayabilir mesela… Ancak dövizler fırlar, faizler yükselir, işsizlik ve enflasyon oranları patlar ve borsa çakılırsa, işte bunları hissetmeyecek kimse kalmaz.

Seçimi Öne Çeken Ekonomik Durum

2018 itibarıyla 60 milyar dolar civarlarına dayanan cari açık, 500 milyar dolara yaklaşan dış borçlar, düşen kredi notlarımız, kısa zamanda tek haneye inmesi zor görünen enflasyon, türlü oyunlarla maskelenmeye çalışılsa bile tüm zamanların en yüksek değerine ulaşan işsizlik oranı, 20-25 yıl sürelerle kullanım-geçiş garantisi verilmiş, köprü, otoyol, tünel, havalimanı ve hastane gibi altyapı projeleri, değil sadece bugünü, önümüzdeki belki 20 yılı kapsayan dönemde kolayca tamir edilemeyecek ekonomik arızalardır. Hele de satılacak herhangi bir kamu işletmesi de kalmamışsa… Erken seçimi dillendirip karar alınmasını sağlayanlar, ülkenin 2019 Kasım’ına kadar dayanacak gücü olmadığını ifade etmişlerdir. Seçimi kim kazanacak olursa olsun, işi kesinlikle kolay olmayacak ve faturasını millet olarak hepimiz üstleniyor olacağız.

Kısa vadede iktisadi çözümler bulmak için yerin altında bulacağımız ve değeri yüksek bir maden işe yarayabilir. Ya da, uzay madenciliği işine girebiliriz ama onun için de yüksek teknoloji gerekiyor ve oldukça yüksek masrafları var. Değerli madenler barındıran gök cisimlerinin ülkemiz semalarından düşmesini bekleyebiliriz ki, bugüne kadar Sarıçiçek köyü haricinde fazla bir örneğine rastlamadık. “Göklü ve milli” servetin gelip gelmeyeceği ya da ne zaman geleceği belli değil. Bir diğer çıkış yolu da katma değeri yüksek ürün/hizmetler bulup ihraç etmek. Bugün piyasa değeri Türkiye’nin ve pek çok ülkenin toplam milli gelirine eşit ve hatta daha yüksek olan yazılım/mobil uygulama şirketleri dünyada mevcuttur. Bunu başarabilmenin yolu da bilimsel ve teknik kapasitesi yüksek kadrolar yetiştirmek ve bu insanlara gerekli kolaylığı sağlamaktır.

Üniversiteler…

Kalifiye insanlar tarlada karpuz gibi yetişmiyor tabi, en yaygın yöntem kampüs içerisinde üniversitelerde yetiştirmektir. Orta öğrenimden başlayarak kabiliyetlere göre yönlendirmeler yapmak, yüksek öğrenimde liyakat esasına göre oluşturulmuş kadrolarla bağımsız ve özgür bilimsel çalışmalar yürütmek gerekir. Kardeş katli fetvasına benzer şekilde rakiplerinin ayağını kaydıran ve siyasi/ideolojik kaygılarla görevlendirilen rektör/öğretim üyeleriyle olmaz. Popülist yaklaşımlarla, ihtiyaç olup olmadığı araştırılmadan, mezunlarının yaşayabileceği istihdam problemleri hesaplanmadan açılan yeni üniversiteler, ancak siyasilerin işine gelir. İşsiz genç sayısını asgariye indirir, iyi bir istikbal tahayyül eden gençlere umut kapısı olur ve kendine yakın kişileri öğretim kadrosunda istihdam eder, daha ne olsun? Son zamanlarda, öğrenci ve akademisyenlerin görüşü alınmadan, üzerinde yeterli şekilde düşünülmeden büyük çaplı ve köklü üniversiteleri bölmek suretiyle yeni üniversitelerin ihdas edilebilmesini öngören bir kanun taslağı Meclis’e gönderildi. Bu kanun geçerse uluslararası bilinirliği ve marka değeri olan üniversite ve fakülteler zor durumda kalabilir. Korkarım ki, hızlarını alamayıp galata düşerek Galata ve Saray, Boğa ve Ziçi, Hacet ve Tepe, Od ve Tü üniversitesi gibi yeni üniversiteler oluşturabilirler. Ne demişti bir iktidar milletvekili: “yasama bizde, yürütme bizde yargı bizde… kim neyi denetleyecek? Oğlan da bizim, kız da bizim!”
Link: http://www.yeniasya.com.tr/adnan-nacir/secim-ve-gecim_461137